Spirituele jas van het ras
Iemand beoordelen op z’n ras gaat voorbij aan de individualiteit die iemand in de kern is. Je blijft alleen bij de buitenkant. Gelukkig heb ik van thuis uit de absolute gelijkheid van ieder mens meegekregen, welk ras, volk of opleiding dan ook. Niet zozeer in allerlei beschouwingen, maar omdat m’n vader en moeder dat ‘leefden’. Ik weet nog dat m’n vader z’n arm om iemand sloeg die z’n koffer droeg, in Pakistan. Weinig herinneringen heb ik, maar dat moment raakte me: het was een arm vanuit een totale doorzielde gelijkheid als mens. Niet een ‘van bovenaf’ vriendelijk doen. M’n vader en moeder kijken door de buitenlagen naar de persoon, niet opkijkend, niet neerkijkend.
En ik kwam later in aanraking met een spirituele visie van reincarnatie. Een visie die aangeeft dat we tot in de diepste kern gelijk zijn. Het ras als slechts tijdelijk jas in één leven, waarbij de regel is dat je ieder ras een keer geleefd moet hebben. Geen één ras hoger, beter, of wat dan ook dan de ander.
Het spirituele kader sloot naadloos aan op de ervaringen van thuis. Dit leven een witte vrouw, volgend leven… wellicht een zwarte man. Niet alleen een afwisseling van ras, maar ook van geslacht. Doorgaans man-vrouw-man-vrouw etc. Soms kan het even naar één kant doorslaan, maar dat wordt weer ingehaald. Het zou lastig zijn als extremistische feministen een matriarchaat bewerkstelligen en dan een volgend leven als jongetje zichzelf op aarde vinden. Een gelijkwaardigheid als man en vrouw, ja natuurlijk. Maar ik kan er best mee leven dat ik dit leven vrouw ben, en ik voor deze keer in bepaalde tja.. kaders zit. Volgend leven weer anders.
Wellicht zit u nu al innerlijk een minuutje te stuiteren. Reincarnatie? nee we hebben de evolutieleer van Darwin! We leven één keer, komen uit het DNA voort en vergaan weer tot as. Ook geen hemel en hel meer zoals de kerk predikte en nog wel doet. De wereld van het DNA vond en vind ik zelf altijd nog reuze interessant. Biologie was m’n lievelingsvak, DNA daarbinnen het hoofdonderwerp. M’n kennis is echter ook nu slechts één laagje meer dan gemiddeld. DNA en reincarnatie sluiten voor mij elkaar niet uit. Hoe de processen in de cel functioneren, het is reuze interessant. Alleen met één aspect kan ik het niet eens zijn: DNA als oorzaak van het leven.
DNA: de speculaasplank waar het deeg zijn vorm krijgt, maar de bakker is het niet. Het DNA als databank. Zit daar verkeerde informatie in (sequentie nucleotiden voor sequentie aminozuren), ja dan is er ‘verkeerde’ output, ziekte. Knutsel je in het DNA, dan verander je dat stukje. Daar moet het besturingssysteem van de cel het dan mee doen. Knutselen in virussen, knutselen in voedingsgewassen (GMO).
En natuurlijk bevat het DNA gen(en) voor huidskleur. Er is in het DNA een afdruk van dat aspect van het menselijk lichaam. Alleen is het slechts het menselijk lichaam, de jas die we in een leven hebben. Als we overlijden laten we de jas achter, en leeft onze ziel/geest verder, om in een volgend aardebestaan nieuw DNA op te pakken, met andere DNA-kleuring. Ik snap – vaag…
van je ras ras ras leeft de ziel in tijdelijk jas
van je voort voort voort vliegt daarna door hemelpoort
van je erre erre erre en weer terug op den terre
van je 1, 2, 5, nieuw lijf
Wat als we door de huidskleur de ander als gelijkwaardige persoon niet meer kunnen zien? Zijn of haar eigen Ik, in diepste wezen gelijk. Als er haat ontstaat. Haat en agressie die het hart zwart maakt.
Niet de kleur van je huid, maar de kleur van je hart
iedere haat en agressie kleuren díe zwart
de kleur van je huid is slechts voor één leven
de kleuring van je hart zal in je volgend leven
voort leven
nb. kleur hart vertaalt zich niet in kleur huid, wel in gezondheid en schoonheid.
